(SF) PARTMER HUNHAN - (SF) PARTMER HUNHAN นิยาย (SF) PARTMER HUNHAN : Dek-D.com - Writer

    (SF) PARTMER HUNHAN

    เรื่องกากๆที่คงไม่มีใครอยากอ่าน(?)

    ผู้เข้าชมรวม

    224

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    224

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  2 ต.ค. 57 / 10:46 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น









    END.
    นิยายแฟร์ 2025
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      (SF) PARTMER  HUNHAN

       

       

       

      “กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด x10000000000000000” เสียงกรี้ดร้องดังสะนั่น เหล่าชายฉกรรจ์ปกปักษ์ปฐพี เฮ้! เฮ้ย ไม่ใช่

       

      เอาใหม่ๆ

       

      “กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด x10000000000000000” เสียงกรี้ดดังสะนั่นไปทั่วทั้งฮอลล์จัดแสดงงานประกาศผลโหวต STAGE IDOLS ในปีนี้ = 2009

       

      “เทสๆ 안녕하세요? ผม โดยอง คิม เอ้ย คิม ยองโด จะมาเป็นพิธีกรคู่กับ...”

       

      “ซาเอร่า แคล์ คะ안녕하세요?” เรียกเสียงกรี้ดลั่นฮอลล์จนปรอทแตก หุระเบิด ตับไหล ไส้หลุดกันจนเป็นโศกนาฏกรรมติดชาตโลก เพราะพิธีสุดหล่อ + สวยราวกับนางฟ้า และเทพบุตรจุติ จนต้องปีบมือ(?)ให้เงียบแทน

       

      “เอาหละคะ วันนี้ใครทราบกันบ้างเอ่ยว่าเรามาทำอะไรกัน” ยองโดถามแฟนๆผ่านไมค์ที่จ่อปากตัวเองอยู่

       

      “แฟนคลับพวกเรานี่สืบกันเก่งจังเลย อนาคตหน่วยสืบราชการลับเลยนะคะเนี่ย ใช่แล้วค่า วันนี้พวกเราจะมา ประกาศผลโหวตไอดอลท็อปชาตประจำปีนี้กันคะ” ซาเอร่าตอบด้วยรอยยิ้มหวาน แฟนคลับนี่ละลายจนระเหยเป็นไอไปหมดแล้ว

       

      “ดูเหมือนว่า แฟนๆจะรู้ข่าวไวกันเกินไป สงสัยคงต้องไปเช็คซะแล้วว่ามีใครพูดเกินสคลิปที่ให้ไปรึเปล่าเนี่ย” ยองโดทำหน้ากรุ้มใจจนแฟนๆที่ยืนถ่ายรูปพากันแต่มือยังคงรัวชัตเตอร์ใส่อย่างบ้าคลั่ง

       

      //ดีแล้วๆๆๆ บอกเยอะกว่านี้ก็ได้//

       

      “หืม.. บอกเยอะไปก็ไม่น่าติดตามสิคะ ไม่ดีๆ” ซาเอร่าทำปากจู๋ส่ายหัวให้กับคำขอของเหล่าแฟนคลับที่สามัคคีกันตอบเหมือนเตี้ยมกันมา

       

      //น่าติดตามยิ่งขึ้นต่างหาก//

       

      “ถ้าอย่างงั้น ผมจะลองเอาไปเสนอทางบริษัทนะครับ แต่ทุกคนต้องไม่ผิดสัญญานะครับ ไม่งั้น ผมจะจัดแบบไม่บอกอะไรอีกเลย” ยองโดยื่นนิ้วก้อยแล้วเดินไปเกี่ยวก้อยแฟนๆจากซ้ายไปขวาเท่าที่ทำได้ เรียกเสียงกรีสจากสาวๆและตุ้ดๆกันได้เป็นอย่างดีทีเดียวเชียว

       

      “ซาเอร่าว่า เรามาประกาศผลกันเลยดีกว่านะคะ นี่เรานอกเรื่องจนเกือบลืมแล้วว่ามีประกาศเนี่ย” ซาเอร่าเริ่มบ่น

       

      “นั้นสิครับ ตอนนี้พวกเขาคงยืนรอจนเกือบจะแอบหนีกลับบ้านกันแล้วหละมั้งเนี่ย ไม่ได้ประกาศซะที”

       

      “เอ~ หรือไม่บอกดีนาาาาาาา”

       

      // ไม่ดี!!!!!!!!!!!!//

       

      “งั้นตามคำเรียกร้องนะคะ อันดับที่ 3 คือ.....”

       

       

       

       

      ......................

      ........

      ....

       

      “และแล้วก็มาถึง อันดับที่ 1 กันแล้วนะคะ ตอนนี้เรามีสมาชิกหน้าใหม่มาเพิ่ม 2 คนแล้ว สงสัยต้องมีจัดงานซะหน่อยแล้วสิ” ซาเอร่าเกริ่นนำนิดหน่อยแต่แฟนๆนี่หูผึ่งจนแทบจะอายุยืนไปล้านปีแล้วหนะนั้น 5555

       

      “อันนี้ต้องดูกันต่อไปดีกว่าครับ และคนสุดท้ายของเราในวันนี้ที่ได้ครองติดชาตอันดับ 1 คือ......”

       

       

       

      “โอ เซฮุนครับ”

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

       

       

       

      @CiCel

       

       

      “ลู่หานๆ นายอยู่ในห้องรึเปล่า?”

      “อยู่ครับ ซูฮยอง รอแป้บนะ” ลู่หานขานรับขณะที่ลุกจากกองอุปกรณ์กล้องถ่ายภาพมาเปิดประตู ชายสองคนที่รู้จักและไม่รู้จักยืนยิ้มเหมือนผีบ้าเข้าสิงอยู่หน้าห้องจนอยากปิดประตูใส่เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

       

      แต่บังเอิญคนนึงเป็นรุ่นพี่ คนเป็นน้องจะทำแบบนั้นใส่รุ่นพี่ได้ยังไงกัน

       

      “ซูฮยอง เอ่อ..ไปดริ๊งมาหรอ???”

       

      “บ้าแล้ว ลู่ก็รู้ฮยองเลิกดื่มแล้ว”

       

      “แค่เมื่อก่อน...”

       

      “ถูกเผงเลยน้องลู่ งั้นคืนนี้ที่เดิมนะ” แล้วก็กิ๊ฟมีฟ้ายซักทีนึง ฐานที่รู้ดีเกินไป

       

      “จัดไปฮยอง ร้านเดิมกี่โมงฮะ?”

       

      “สองทุ่มละกัน เลิกงานพอดี” ลู่หานพยักหน้ารับให้ ก่อนที่เสียงกระแอ่มไอจะดังมาจากเด็กหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังซูยอง

       

      เอาจริงๆนะ ซูฮยองเขาบังมิดจนไม่เห็นปม่แต่ผมคันอะ

       

      “อ้อ ฮยองลืมแนะนำเลย นี่โอ เซฮุน นายแบบคนใหม่ที่นายจะต้องรับผิดชอบเป็นพาทเนอร์กัน ฮยองฝากด้วยนะ ไปละ ฮยองมีถ่ายโฆษณาทิ้งไว้อยู่” แล้วเมื่อกี้ยังเม้ามอยด์อย่างไร้จิตสำนึกอะนะ โถ่วววว

       

      “โชคดีฮะ”

       

       

       

       

       

       

       

      -----------กา กา (ไซเรนนกบินผ่าน)

      ความเงียบบังเกิดและจะวนกลับมาที่เกิดเสียง.....

      “เอ่อ... เรา เสี่ยว ลู่หานนะ ฝากตัวด้วย” ลู่หานยื่นมือเพื่อเชคแฮนอีกคน

       

      “เช่นกันครับ” คนชื่อฮยองแนะนำว่าชื่อ โอ เซฮุน ยิ้มให้ก่อนจะจับมือแล้วเชคเล็กน้อยก่อนปล่อยมือออก

       

      “เราเข้าห้องกันดีมั้ย?” ลู่หานหาเรื่องชวนคุยแต่เหนว่าสถานที่มันไม่อำนวย เปิดประตูไว้นานเดี๋ยวยุงจะเข้าห้องแล้วต้องเปลืองเงินซื้อยาฉีดกันยุง

       

      “เพิ่งรู้จักกันครั้งแรกก็ชวนเข้าห้องกันเลยหรอ” คำพูดยียวนกวนประสาทน่าตบมากกกก แต่บังเอิญไม่ได้เป็นเพศแม่มันเลยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมาก แค่หมั่นไส้อยากระบายใส่เครื่องทุ่นแรงเดินได้อย่างคนตรงหน้าซะหน่อย

       

      “ห้องรับแขก ถ้าไม่รับแขกก็คงไม่รู้จะมีไว้ทำไมอะนะ” กวนส้นกลับไป ถ้าเป็นคนที่สนิทกันจะรู้ทันทีว่าตอนนี้อาลู่ตบะใกล้แตกเต็มทน

       

      ความต้องการ เอ้ย! ความอดทนมันต่ำอะ ช่วยไม่ได้

      “งั้นผมก็เข้าไม่ได้อะดิ”

       

      “?”

       

      “ก็ผมเป็นคนสำคัญ... ไม่ได้เป็นแขก

       

       

       

       

       

      파트.

       

      © Tenpoints!

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×